مقاله بررسی روابط فرهنگی ایران در تاریخ و فعالیت های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران
فرمت ورد و قابل ویرایش
تعداد صفحات : 13 صفحه
بررسی روابط فرهنگی ایران در تاریخ و فعالیت های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران
مقدمه:
از ابتداي ظهور آيين اسلامي، مسلمانان عرب و ايراني سفر به منطقه آسياي جنوب شرقي را شروع كردند. اين سفرها كه اغلب با مقاصد بازرگاني انجام مي شد سبب ترويج دين اسلام در منطقه، (شامل اندونزي، مالزي، برونئي، و سيام) و گرويدن بسياري از افراد بومي به آن شد.
اقامت و حضور مسلمانان دريانورد و بازرگانان رفته رفته باعث نفوذ فرهنگ اسلامي در ميان ساكنان اين مناطق شد. برخي شواهد تاريخي مثل الواح و سنگ نوشته ها دلالت بر اين امر دارد كه شايد قديمي ترين آنها سنگ قبري متعلق به زني مسلمان باشد كه در قرن پنجم هجري (يازدهم ميلادي) وفات نموده است. به تدريج خود مردم بومي كه به دين اسلام گرويده بودند، مروج اين شريعت در منطقه شدند. مسلمانان مهاجر به ويژه ايرانيان نزد مردم و حاكمان منطقه از حرمت و اعتبار والايي برخوردار وبده و بيشتر داراي مناصب مهم دولتي نيز بودند. سفرنامه هاي جهانگرداني همچون ماركوپولو (در قرن 13 ميلادي) و ابن بطوطه (در قرن 14 ميلادي) مويد اين امر مي باشد. با مسلمان شدن حاكمان منطقه در قرون 14 و 15 ميلادي اسلام از نفوذ بيشتري برخوردار شد، و اين امر تا شروع دوران استعماري ادامه يافت. سابقه اين نفوذ و ارتباط فرهنگي در آثار تاريخي و روايت مورخان و جهانگردان مشهود است.
كه از آن جمله مي توان شواهد ذيل را ذكر كرد: وجود كتابها و رساله هايي كه برگرفته از فرهنگ اسلامي مي باشد. كتابهاي ذيل كه به زبان ملايو مي باشند از اين قبيل هستند: ” حكايت راجا راجا پاسي“ (داستان مسلمان شدن حاكم سامودرا) ”سلاله السلاطين“ يا” سجاره ملايو“ (حكايت مسلمان شدن پادشاه مالاكا)، ”تاج السلاطين“ و ”بستان السلاطين“ (هر دو كتاب دائرة المعارفي از آثار اسلامي و فارسي و شامل داستان هاي مذهبي، معارف اسلامي و تاريخ اسلام و برخي مطالب ديگر مي باشند).
”هزار مسئله“ (كتابي در شرح اصول اسلامي). و بسياري از نوشته هاي ديگر در مورد معارف اسلامي (فقه، اصول، تصوف، تاريخ اسلام، الهيات، ...) لازم به ذكر است كه گرايش به تصوف در اين منطقه نسبتا قوي بوده است، و آثار زيادي در اين خصوص انتشار يافته كه تحت تاثير تعاليم عرفاني مانند مولوي، شمس تبريزي، جنيد، حلاج و غزالي بوده است. علاوه بر اين نوشته ها، داستان هاي محلي زيادي به زبان ملايو وجود دارد كه حاوي عناصري از فرهنگ اسلامي مي باشد. احتمالا برخي از اين داستانها، از منابع قديم هندي بوده كه پس از ورود اسلام رنگ و لعاب اسلامي به خود گرفته اند و برخي نيز به طور مستقيم از فرهنگي اسلامي اخذ شده و در جهت ترويج اين آيين به كار رفته اند. از جمله اين داستانها ميتوان به موارد ذيل اشاره كرد: ”داستان امير حمزه“، ”حكايت شاه مردان“، ”طوطي نامه“، ”حكايت بختيار“، ”حكايت كليله و دمنه“، ”حكايت غلام“.
تاثير و نفوذ زبان و ادبيات فارسي در ادبيات ملايو:
حضور ايرانيان در منطقه (از جمله شبه جزيره مالايا و اندونزي) سبب رواج لغات و اصطلاحات بسياري از زبان فارسي در زبان و ادبيات ملايو گرديد. البته اين تاثير در نثر ملايو بيشتر از شعر آن بود. همچنين زبان و ادبيات ملايو حاوي لغات و اصطلاحات بسياري نيز از زبان عربي مي باشد.
زبان ملايو تا قبل از دوران استعماري با خط و الف
