فرمت ورد و قابل ویرایش
تعداد صفحات : 15 صفحه
بررسی تاثیر سبک ها و شیوه های فرزند پروری بر مشکلات رفتاری کودکان
مقدمه :
رابطه بین کودکان و والدین و سایر اعضاي خانواده را میتوان به عنوان نظام یا شبکهاي دانست که در کنش متقابل با یکدیگر هستند. این نظام به طور مستقیم و غیر مستقیم، از طریق سبکها و روشهاي مختلف فرزند پروري در کودکان تاثیر میگذارد.اکثر روانشناسان صرفنظر از مکتبی که به آن معتقدند، کنشهاي متقابل میان والدین و فرزندانشان را اساس تحول عاطفی تلقی میکنند (بالبی 1969 ،و فروید 1964 ، به نقل از مهرابیزاده و همکاران،137)
مایزو پتیت(1997)سبکهاي فرزند پروري را اینگونه تعریف کرده اند : مجموعه اي از رفتارهاي که تعیین کننده ارتباطات متقابل والد – فرزند در طیف وسیعی از موقعیت هاست ، و اینگونه فرض می شود که موجب ایجاد یک فضاي تعامل گسترده می گردد.بامریند(1991)، از سبکهاي فرزندپروري مستبد ، مقتدر و سهلگیر نام برد. بر اساس نظریه بامریند ،سبکهاي فرزند پروري به عنوان واسطه بین متغییرهاي هنجاري آنان و جامعه پذیري کودکانشان ، عمل می کند.سبکهاي فرزند پروري هم داراي نقش حمایتی و هم غیر حمایتی هستند که البته پیامد بکارگیري هر یک از آنها بر تحول کودك متفاوت است . نتایج به دست آمده از برخی پژوهش ها ، رابطه سبکهاي فرزند پروري با شایستگی هاي اجتماعی کودکان را نشان داده است (بامریند 1991 ؛ دکوویچ و جانسنز 1992 ، ؛ دیشن 1990 ، لامبرن ، مونتز ، اشتاین برگ و دورنباخ 1991، ، بامریند (1971) بیان میکند که والدین دیکتاتور، تعاملهاي سرد همراه با کنترل زیاد را بر فرزندانشان اعمال میکنند. والدین مقتدر، کنترل خود را همراه با رابطه گرم و پاسخگویی بر فرزندانشان دارند. در حالیکه والدین سهلگیر، انتظارات اندکی از فرزندان خود داشته و هیچگونه کنترل و پاسخگویی هم نسبت به آنان ندارند.والدین دیکتاتور، اغلب فرزندان خود را خوار میشمارند و در مورد تنبیه بکار گرفته شده، هیچگونه توضیحی نمی دهند واجراي تادیبهاي قوي، سبب اختلال در پردازش کودکان نسبت به پیامها و صحبتهاي والدین و دیگران می شود و آنان در ترس دائم به سر می برند (هارتوپ و لارسن 1993 ،؛باربر 2000 ،ولایبل و تامپسون 2002)
والدین مقتدردر عین حالیکه روشهاي کنترلی را بر فرزندانشان اعمال میکنند، در مورد انجام آن توضیح داده وهمچنین روشهاي تقویتی را براي تغییر رفتار کودکانشان بکار میگیرند.در این سبک، مجموعهاي از حمایت اجتماعی، ارتباط دوسویه، پذیرندگی، پاسخگویی، شکیبایی و خشنودي نسبت به فرزندان دیده . می شود(بامریند، 1971 ؛پتیت ومایز 1995،؛ گرول نیک و رایان 1989 ،؛کوریدو ،وارنر وایبرگ 2002،1995 )نشان داد سبک فرزندپروري مقتدرباسازمان دهی، پیشرفت تحصیلی و جهت گیري عقلانی کودکان رابطه مثبت دارد.
بیان مسئله
رفتارهای نامناسب کودکان باعث بروز مشکلات فراوانی در مدرسه می شود و علاوه بر این که به تحصیل کودک خدشه وارد می کند، باعث پایین آمدن عزت نفس و شکست در سال های بعدی زندگی فرد خواهد شد (هیل، هو، دویت و کوری؛2001). شناسایی کودکان دارای مشکلات رفتاری در سنین پایین منجر به مداخلات اثربخش در زمینه درمان و بهبود رفتار و جلوگیری از ادامه رفتارهای نامناسب تا سنین بزرگسالی خواهد شد. رفتارهای برون زا مانند پرخاشگری، بدون مداخلات تخصصی موثر فرد را در سنین بزرگسالی
