تحقیق بررسی عوامل تاثیر گذار بر بلوغ زودرس درکودکان
تحقیق با موضوع بررسی عوامل تاثیر گذار بر بلوغ زودرس درکودکان،
درقالب ورد، در 12 صفحه، قابل ویرایش
قسمتی از متن:
چکیده
جوامع انسانی، از جامعه پذیرکردن اعضای خود اهداف خاصی را دنبال می کنند که مهم ترین آن ها، آموزش خویشتن داری و نهادینه کردن ارزش ها و هنجارهای اجتماعی است، اما یکی از عواملی که سبب اختلال در جامعه پذیری می شود، بلوغ زودرس است که عوامل زیادی در وقوع آن دخالت دارند. در این پژوهش، به بررسی تأثیر کنترل اجتماعی، استفاده از رسانه های جدید و پایگاه اقتصادی- اجتماعی بر بلوغ زودرس دختران و تأثیر بلوغ زودرس بر جامعه پذیری می پردازیم. دوران نوجوانی با تغییرات گسترده و متعدد و افزایش آسیب پذیری همراه است. شروع بلوغ، معمولاً با بلوغ روانی زودهنگام یا دیرهنگام و ریسک پذیری بالا همراه است و در نوجوانان دختر و پسر بهشکل متفاوتی ظهور می کند بلوغ زودرس ممکن است سبب بروز مشکلاتی شود؛ بهطوریکه استخوانها بیشتر شبیه بزرگسالان می شود و درنهایت، رشد متوقف می شود؛ درحالی که در کودکانی که بهموقع به سن بلوغ می رسند، رشد استخوان ها به شکل طبیعی ادامه می یابد.
مقدمه
جوامع انسانی، از جامعه پذیرکردن اعضای خود اهداف خاصی را دنبال می کنند که مهم ترین آن ها آموزش خویشتن داری و نهادینهکردن ارزش ها و هنجارهای اجتماعی است. در این فرایند، فرد مهارت های لازم را برای مراقبت از خود و فرهنگ جامعه می آموزد. همچنین فرایند جامعه پذیری، این امکان را فراهم می سازد تا دانش و شیوه های زندگی مردم وابسته به یک فرهنگ، از نسلی به نسل دیگر انتقال یابد بلوغ زودرس، به حالتی اطلاق می شود که بلوغ در سنی زودتر از معمول اتفاق بیفتد. تعریف رایجی که برای بلوغ زودرس وجود دارد، شروع علائم ثانویة جنسی پیش از هشت سالگی در دختران و پیش از نهسالگی در پسران است، اما واقعیت این است که این تعریف در جوامع مختلف به صورتهای گوناگونی مطرح میشود. همچنین به نظر می رسد به تازگی سن بلوغ روبه کاهش است و روزبه روز بر تعداد دخترانی که در سنین پایین تر بالغ می شوند، افزوده می شود. تخمین زده می شود که بلوغ زودرس، 1 در 5000 تا 1 در 10000 از کودکان را گرفتار می کند و در دختران حداقل 10 برابر شایع است. مگنسون 2011 افزایش شایان توجه در تعداد بیماران با بلوغ زودرس را طی 16 سال اخیر گزارش کرده است.
براساس بررسی ها و با استناد به گزارش ادارۀ سلامت جوانان کشور، سن بلوغ دختران ایرانی از 8/13 به 65/12 رسیده است. در سال های اخیر، شاهد بلوغ زودرس دختران در سن پایین هستیم که این مسئله، مسئولیت والدین و جامعه را درقبال دوران بلوغ دختران دوچندان می کند. از آنجاکه دختران در آینده، نقش بسیار مهم مادرشدن را عهده دار می شوند، بلوغ آن ها از حساسیت و اهمیت بیشتری نسبت به پسران برخوردار است. همچنین فوران احساسات در دختران در مقایسه با پسران، اهمیت توجه به بلوغ دختران را میرساند. والدین در دوران بلوغ، شاهد رفتارها و اعمالی از سوی دختران هستند که زمینة نگرانی آن ها را فراهم می کند. در این دوران، بین والدین و نوجوان، اختلافهای زیادی در زمینه های مختلف وجود دارد که سببتنش بین آن ها می شود. دخترانی که در سن پایین سعی دارند رفتارها و اعمالشان را شبیه به بزرگ ترها کنند و گمان می کنند با بلوغ جسمی به بلوغ اجتماعی رسیده اند. آنها خواهان استقلال در همة امور زندگیشان هستند و دردسرهای بسیاری را برای خانواده و جامعه بهوجود می آورند و به انواع انحرافها کشیده می شوند. درمقابل، دخترانی که از بلوغ زودرس واهمه دارند و این دوران را با هراس و استرس زیادی سپری می کنند، آسیب های شدیدی می بینند و سعی میکنند تغییرهای جسمانی خود را از دیگران مخفی کنند و کمتر در اجتماع حضور پیدا کنند. بدینترتیب، منزوی و گوشه گیر می شوند.
جوامع انسانی، از جامعه پذیرکردن اعضای خود اهداف خاصی را دنبال می کنند که مهم ترین آن ها، آموزش خویشتن داری و نهادینه کردن ارزش ها و هنجارهای اجتماعی است، اما یکی از عواملی که سبب اختلال در جامعه پذیری می شود، بلوغ زودرس است که عوامل زیادی در وقوع آن دخالت دارند. در این پژوهش، به بررسی تأثیر کنترل اجتماعی، استفاده از رسانه های جدید و پایگاه اقتصادی- اجتماعی بر بلوغ زودرس دختران و تأثیر بلوغ زودرس بر جامعه پذیری می پردازیم. دوران نوجوانی با تغییرات گسترده و متعدد و افزایش آسیب پذیری همراه است. شروع بلوغ، معمولاً با بلوغ روانی زودهنگام یا دیرهنگام و ریسک پذیری بالا همراه است و در نوجوانان دختر و پسر بهشکل متفاوتی ظهور می کند بلوغ زودرس ممکن است سبب بروز مشکلاتی شود؛ بهطوریکه استخوانها بیشتر شبیه بزرگسالان می شود و درنهایت، رشد متوقف می شود؛ درحالی که در کودکانی که بهموقع به سن بلوغ می رسند، رشد استخوان ها به شکل طبیعی ادامه می یابد.
مقدمه
جوامع انسانی، از جامعه پذیرکردن اعضای خود اهداف خاصی را دنبال می کنند که مهم ترین آن ها آموزش خویشتن داری و نهادینهکردن ارزش ها و هنجارهای اجتماعی است. در این فرایند، فرد مهارت های لازم را برای مراقبت از خود و فرهنگ جامعه می آموزد. همچنین فرایند جامعه پذیری، این امکان را فراهم می سازد تا دانش و شیوه های زندگی مردم وابسته به یک فرهنگ، از نسلی به نسل دیگر انتقال یابد بلوغ زودرس، به حالتی اطلاق می شود که بلوغ در سنی زودتر از معمول اتفاق بیفتد. تعریف رایجی که برای بلوغ زودرس وجود دارد، شروع علائم ثانویة جنسی پیش از هشت سالگی در دختران و پیش از نهسالگی در پسران است، اما واقعیت این است که این تعریف در جوامع مختلف به صورتهای گوناگونی مطرح میشود. همچنین به نظر می رسد به تازگی سن بلوغ روبه کاهش است و روزبه روز بر تعداد دخترانی که در سنین پایین تر بالغ می شوند، افزوده می شود. تخمین زده می شود که بلوغ زودرس، 1 در 5000 تا 1 در 10000 از کودکان را گرفتار می کند و در دختران حداقل 10 برابر شایع است. مگنسون 2011 افزایش شایان توجه در تعداد بیماران با بلوغ زودرس را طی 16 سال اخیر گزارش کرده است.
براساس بررسی ها و با استناد به گزارش ادارۀ سلامت جوانان کشور، سن بلوغ دختران ایرانی از 8/13 به 65/12 رسیده است. در سال های اخیر، شاهد بلوغ زودرس دختران در سن پایین هستیم که این مسئله، مسئولیت والدین و جامعه را درقبال دوران بلوغ دختران دوچندان می کند. از آنجاکه دختران در آینده، نقش بسیار مهم مادرشدن را عهده دار می شوند، بلوغ آن ها از حساسیت و اهمیت بیشتری نسبت به پسران برخوردار است. همچنین فوران احساسات در دختران در مقایسه با پسران، اهمیت توجه به بلوغ دختران را میرساند. والدین در دوران بلوغ، شاهد رفتارها و اعمالی از سوی دختران هستند که زمینة نگرانی آن ها را فراهم می کند. در این دوران، بین والدین و نوجوان، اختلافهای زیادی در زمینه های مختلف وجود دارد که سببتنش بین آن ها می شود. دخترانی که در سن پایین سعی دارند رفتارها و اعمالشان را شبیه به بزرگ ترها کنند و گمان می کنند با بلوغ جسمی به بلوغ اجتماعی رسیده اند. آنها خواهان استقلال در همة امور زندگیشان هستند و دردسرهای بسیاری را برای خانواده و جامعه بهوجود می آورند و به انواع انحرافها کشیده می شوند. درمقابل، دخترانی که از بلوغ زودرس واهمه دارند و این دوران را با هراس و استرس زیادی سپری می کنند، آسیب های شدیدی می بینند و سعی میکنند تغییرهای جسمانی خود را از دیگران مخفی کنند و کمتر در اجتماع حضور پیدا کنند. بدینترتیب، منزوی و گوشه گیر می شوند.
