تحقیق قابليت جوش پذيری و جوشكاری مس و آلياژهای آن

دانلود تحقیق قابليت جوش پذيری و جوشكاری مس و آلياژهای آن،
فرمت فایل : Word قابل ویرایش.
تعداد صفحه: 34 

مس، اولين فلزي است كه توسط انسان مورد استفاده قرار گرفت. پنج هزار سال پيش، يوناني ها و روميان باستان، آن را از جزيره قبرس كنوني استخراج مي كردند. يونانيان آن را به نام كالكو (Chalco) و روميان به نام آيس (Aes) مي شناختند و چون از جزيره قبرس استخراج مي شد آن را آيس سيپريم (Cypirum) ناميدند. بعداً در زبان هاي مختلف اروپايي ، به دليل تلفظ هاي متفاوت كلمه، سپيريم شكل هاي متفاوتي به خود گرفت، به طوري كه امروز در انگليسي آن را كوپر (Copper) و درآلماني (Kupfer) و در فرانسه (‍Cuivre) مي نامند. 

اين فلز، به دليل سختي توأم با انعطاف پذيري، هدايت حرارتي و الكتريكي بالا، قبول عمليات مكانيكي گوناگون، شكل پذيري فوق العاده ، مقاومت در برابر خوردگي، رنگ هاي زيبا، غيرمغناطيسي بودن، قابليت ريخته گري مناسب، لحيم كاري نرم و سخت، جوش پذيري، غير سمي بودن، .... و نيز امكان تهيه آلياژهاي گوناگون در كنار ساير فلزات، به يك عنصر بسيار مفيد و غير قابل چشم پوشي در صنايع بشري آمده است. 

مس با جرم اتمي 54/63 و ساختار (FCC) در 0c1083 ذوب مي شود. اين عنصر، به دلايل متالورژيكي، به عنوان حلال ترين فلز شناخته شده و به غير از سرب، تقريباً كليه عناصر با آن، قابليت انحلال دارند. 

از نظر شيميايي، مس از فلزات نجيب به شمار آمده و در جدول تانسيون، پس از نقره قرار دارد. مس در مجاورت هوا و رطوبت، از يك قشر نازك اكسيد مس كه مخلوطي از CuO و Cu2O است پوشيده مي شود. اين قشر نازك، بقيه فلز را از اكسيده شدن محافظت مي كند. اگر اين اكسيدها مدت زيادي در مجاورت هوا قرار گيرند و يا سطح مس به شدت اكسيده شود، رنگ مايل به سياه، آن ، به تدريج به رنگ سبز كه مخلوطي از سولفات و يا كلرورهاي قليايي است تبديل مي شود كه آن را زنگار (Patina) مي گويند. هواي محيط، در تشكيل اين تركيبات بسيار مؤثر است. به طوري كه اكثراً در نواحي صنعتي، تركيبات سولفات به فرمول 3Cu(OH)2 و CuSo4 و در مجاورت درياها تركيبات كلروري مثل 3Cu(OH)2 و CuCl2 به وجود مي آيد. 

مس مذاب، قابليت انحلال شديدي براي گازهاي مختلف دارد و اين پديده، هنگام انجماد به سرعت كاهش مي يابد. مقدار حل شدن گازها در مس، به درجه حرارت و فشار جزيي گازها در محيط خارج بستگي دارد. 

گازها در مس بيشتر به صورت بيشتر به صورت اتمي حل مي شوند. مقدار حلاليت گازها را مي توان به صورت رابطه   نمايش داد كه در آن C مقدار گاز حل شده بر حسب سانتي متر مكعب در هر 100 گرم فلز مس بوده، P فشار جزئي گاز در محيط خارج و K ضريب ثابتي است كه به درجه حرارت بستگي دارد. با توجه به رابطه بالا مي توان نتيجه گرفت كه افزايش دما با افزايش K و در نتيجه افزايش مقدار گاز حل شده مذاب رابطه مستقيم دارد.