مقاله نظریه ی در مورد دانش آموزان نابینا و نیمه بینا

مقاله نظریه ی در مورد دانش آموزان نابینا و نیمه بینا

مقاله نظریه ی در مورد دانش آموزان نابینا و نیمه بینا

کودک نابینا قادر است یاد بگیرد که چگونه بنویسد و چگونه بخواند و چگونه کار کند و چگونه دارای یک زندگی خودکفا و مستقل گردد و اساسی ترین برنامه آموزش کودک نابینا تحرک و جهت یابی است کودک نابینا و نیمه بینا به دلیل مشخصه ای خاص بینایی با سهولت قابل شناسایی و تشخیص است نگاههای مختلفی از سوی همسالان و والدین و مربیان متوجه کودک نابینا است گاهی همراه با تأسف و دلسوزی و گاهی با دنیایی اندیشه و تفکر بعضی کودک نابینا را اصلاً کودک نمی بینند بلکه همه وجود او را در حلقه چشم تصور نموده و آن را نیز خاموش و مسدود می بینند در واقع خیلی وقت ما وقتی برخوردی با یک انسان نابینا پیدا می کنید در تعریف و توضیح برخورد خود به خانواده و فرد دیگری به طور ناخودآگاه همه ی ابعاد وجودی آن برادر یا خواهر نابینا را فراموش نمود و خیلی ساده می گوییک یک کور بود و آری خیلی زود خویشتن خویش را فراموش می نماییم و خیال می کنیم وقتی به دنیا آمدیم در مقابل آیینه ای نشستیم و بر صورت خود یک جفت چشم آنچنانی ترسیم نمودیم بی خبر از آنکه کودک نابینا نز مانند ما اراده ای در داشتن و یا نداشتن حس بینایی نداشته است کودک نابینا علی رغم داشتن نقص بینایی قادر است یاد بگیرد که چگونه بنویسد و چگونه بخواند و چگونه کار کند و دارای یک زندگی خودکفا و مستقل گردد او می خواهد و می تواند بدون ترحم و کمک دیگران زندگی عادی داشته باشد.

تعریف نابینایی : متداولترین تعریف نابینایی که مورد پذیرش و توافق تقریباً همه ی محافل علمی و سازمان های مختلف ذی ربط نابینا کسی است که دید و بینایی او علی رغم برخورداری از امکانات چشم پزشکی مانند عینک و نیز در یک چشم یا دو چشم یا کمتر باشد به عبارت دیگر آنچه را که با چشم عادی می توان در 200 متری ببینید در واقع بسیاری از دانش آموزان که به علت نقص بینایی قادر به استفاده از کتب درس معمولی مدارس نیستند و از نظر آموزشی نابینا محسوب می گردند.

مسائل و ویژگی های خاص کودکان و دانش آموزان نابینا :

مهمترین مسئله و مشکل افراد نابینا در زندگی چگونگی سازگاری  آنان است به عبارت دیگر کسانی که نابینا به دنیا آمده یا در مرحله ای از طول حیات خود بینایی خویش را از دست داده و یا می دهند باید در حقیقت نابینایی خود را پذیرفته و سعی در انطباق و سازگاری با محیط و اجتماع با شرایط جسمانی خود نمایند تحرک و جهت یابی که برای افراد نابینا به منزله ی خمیر مایه ای زندگی است در جهت همین سازگاری فردی و اجتماعی می باشد.